Sa isang kagubatan, maraming mga hayop ang abala sa pag-iipon ng pagkain. May mga squirrel, ibon, usa, at lalo na ang kuneho na masipag na nagtatrabaho. Samantala, sa isang komportableng kuweba, may isang unggoy na nakahiga at nanonood lang sa kanilang ginagawa. Siya ay tamad at mas gustong magpahinga kaysa magtrabaho. Habang ang iba ay abala, siya ay nananatiling nakahiga.

Isang araw, lumapit ang kuneho sa unggoy habang ito ay nakahiga. "Bakit hindi ka tumutulong sa pag-iipon ng pagkain?" tanong ng kuneho. "Mas gusto ko kasing magpahinga," sagot ng unggoy. "Pero paano kung dumating ang masamang panahon?" tanong muli ng kuneho. Ngumiti lang ang unggoy at bumalik sa kanyang pag-idlip.

Lumipas ang mga araw at nanatiling maganda ang panahon sa kagubatan. Ang mga hayop ay patuloy na nag-iipon ng pagkain para sa hinaharap. Samantala, ang unggoy ay patuloy na tamad at umaasa na hindi magbabago ang panahon. Ngunit isang araw, biglang lumindol sa kagubatan. Nagising ang unggoy at napagtanto niyang wala siyang pagkain.

Dahil sa gutom, pumunta ang unggoy sa imbakan ng pagkain ng kuneho. Wala ang kuneho kaya kumuha siya ng pagkain. Ngunit biglang dumating ang kuneho at nakita siyang kumakain. Nagalit ang kuneho at sinabihan ang unggoy. Narinig ito ng ibang mga hayop at napahiya ang unggoy, kaya't lumayo siya sa kagubatan.