

Вітанкі, мае дарагія мама і тата.
Гэта мой самы першы Новы год, і я хачу расказаць вам маленькую гісторыю — пра нашу сям'ю.

Вы чакалі мяне з першага дня. Маме прыснілася дзяўчынка. Тату прысніўся хлопчык. «Няхай жыццё пакажа», — засмяяліся вы разам. «Мы верым у цуд», — сказаў тата. «Мы цябе ўжо любім», — шапнула мама.

На вечарыне абвяшчэння полу (gender party) у неба ўспыхнуў ружовы дым. Вы абняліся і радаваліся. «Будзе дзяўчынка!» — крыкнула мама. «Наша маленькая зорка!» — адказаў тата. Я смяялася ў матуліным жывоціку. Сэрцы спявалі разам.

Мінулы Новы год мы таксама сустрэлі разам. Я жыла ў маміным жывоціку і слухала галасы. «Мы цябе вельмі любім», — паўтаралі вы. Мама спявала мяккую калыханку. Тата гладзіў жывот. Я адчувала сябе дома.

Калі я нарадзілася, вашыя рукі былі цёплымі. «Ты наш маленькі цуд», — сказаў тата. «Я буду побач заўсёды», — паабяцала мама. Я ўсміхнулася, вы засмяяліся. Я заплакала, вы супакоілі. Мы сталі сям’ёй.

Цяпер мы разам ставім ялінку. Тата трымае зорку. Мама распраўляе цацкі і стужкі. «Дапамагу!» — пляскаю і цягну ручкі. Агеньчыкі запальваюцца, пакой святлее. Наш смех звініць, як званочкі.

Сёлета ў мяне было многа «першага». Першы смех, першы зубік, першыя крокі. «Глядзі, ідзе!» — шэпча тата. «Брава, мая адважная», — усміхаецца мама.
Маё першае сапраўднае навагодняе свята яшчэ наперадзе.

За акном сыпле снег. Мы выразаем папяровыя сняжынкі. «Гэтая падобная на кветку», — кажа мама. «Павесім сюды», — дапамагае тата. Я дзьму і смяюся. Сняжынкі танцуюць у святле гірлянды.

На кухні пахне печывам. Мама змешвае цеста. Тата малюе глазурай зоркі. «Ам-ам», — кажу я сур’ёзна. «Хутка паспрабуем разам», — смяецца мама. Лыжка стукае, сэрцы таксама стукаюць.

Мы робім паштоўку для нас трох. Мама клеіць зорачкі. Тата піша: «Дзякуй за любоў». Я кажу: «Ма-ма! Та-та!». «Ты наша любая дачушка», — шэпчаце вы. Я прыціскаюся шчочкай.

Да паўночы застаюцца хвілінкі. «Тры, два, адзін!» — лічым разам. Агеньчыкі мігцяць, вокны ззяць. «З Новым годам, Паўлінка», — кажа мама. «Якое цудоўнае свята!», — дадае тата. Мы моцна абдымаемся.

Я гляджу на вас і ўсміхаюся. Свет з вамі ярчэйшы і дабрэйшы. «Дзякуй за абдымкі і пяшчоту», — кажу я вачыма. «Мы заўжды побач», — абяцаеце вы. Гэта наша чараўніцтва. З Новым годам!