Isang umaga, nagising si Lito na puno ng saya. Napagdesisyunan niyang gumawa ng mabuti sa araw na iyon. Una niyang napansin ang isang asong nawawala. Agad niyang hinanap ang may-ari nito at ibinalik ang aso. Masayang-masaya ang may-ari at nagpasalamat kay Lito.

Pagkatapos, napansin ni Lito ang kanyang matandang kapitbahay na nahihirapan sa kanyang mga pinamili. Lumapit siya at nag-alok na tulungan ito. Dahan-dahan nilang dinala ang mga groceries sa bahay ng matanda. Nagpasalamat ang matanda at binigyan si Lito ng mainit na tsokolate. Natuwa si Lito at nagpatuloy sa kanyang misyon.

Sa hapon, nakita ni Lito ang kanyang kaibigan na nahihirapan sa takdang-aralin. Lumapit siya at nag-alok ng tulong. Magkasama nilang tinapos ang mga gawain sa paaralan. Natutunan nila ang halaga ng pagtutulungan. Nagpasalamat ang kaibigan at sabay silang naglaro.

Sa pagtatapos ng araw, napagtanto ni Lito na ang pagtulong ay nagbibigay ng ligaya. Hindi lamang siya nakatulong sa iba, kundi marami rin siyang natutunan. Ang simpleng mga gawain ay nagdulot ng malaking pagbabago. Ngumiti siya at nagpasalamat sa magandang araw. Naisip niya na gagawin niya itong muli sa susunod na pagkakataon.